Blanken hoorde in 1994 tot de eerste lichting studenten die de RC-opleiding volgde aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. “Het was nog een beetje zoeken hoe de opleiding ingestoken moest worden, maar desondanks was het een heel leerzame tijd. In dienst van Unilever heb ik vervolgens gewerkt in Griekenland, de Verenigde Staten en Turkije. Voor Froneri werk ik nu al drie jaar vanuit het noorden van Engeland.”

Stevige ambitie

Zijn ambitie om CFO te worden, deed Blanken vertrekken bij Unilever. “Ik was uitgegroeid in de organisatie en op zoek naar een nieuwe uitdaging. Die vond ik bij Froneri. Een bedrijf dat voor de meeste mensen in Nederland niet bekend is, maar het is een grote speler op de ijsmarkt. Wij opereren in 23 landen en verkopen ijs in meer dan 120 landen. De afgelopen drie jaar hebben we een grote groei doorgemaakt. Wij zijn van een omzet van 4 naar 5,5 miljard euro gegaan en we hebben de ambitie om door te groeien naar 10 miljard euro. Het is niet ons streven om het grootste ijsbedrijf ter wereld te worden, maar wel het beste ijsbedrijf.”

Palet aan mensen en partijen

De diversiteit aan onderwerpen waar Blanken mee te maken krijgt, spreekt hem het meest aan in zijn functie. “Ik denk strategisch na over de toekomst van de organisatie, maar ik word ook bij de operatie betrokken. In de organisatie draait het vervolgens weer om de mensen. Froneri is deels gefinancierd door private equity en ander vreemd vermogen. Dat maakt de kans groot dat wij ooit verkocht gaan worden. Dat levert voor de organisatie weer een interessant proces op. Daarnaast hebben wij te maken met kredietbeoordelaars en de wensen van investeerders en aandeelhouders. Het is een palet aan mensen en partijen waar ik dus rekening mee moet houden. Doordat wij een kleine organisatie zijn, word ik bovendien betrokken bij de productinnovatie en bij de keuze in de marketingcampagnes.”

Geen bewuste keuze

Blanken woont en werkt al meer dan de helft van zijn leven in het buitenland. Hij voelt zich desondanks nog altijd een Nederlander. Hij is van plan om ooit terug te keren. “Er zijn weinig landen zo mooi als Nederland. Ik heb ook in Nederland gezocht naar banen, maar er kwam niets op mijn pad. Er komen per jaar maar twee tot drie banen vrij die mogelijk in mijn straatje passen en dan moet je ook nog het geluk hebben dat je in het profiel past. Dat is nog niet gebeurd. Het is dan ook meer bij toeval dat ik in het buitenland werk dan dat het een bewuste keuze is geweest. Het heeft mij doen groeien als financial en het heeft een extra dimensie aan het leven gegeven.”