Amerikanen zijn geen Duitsers

Je moet niet van jezelf uitgaan. Het gaat niet om jou. Van meerdere kanten kijken, een open perspectief hebben, biedt zo veel meer. Ik ben dankbaar dat ik vijftien jaar in het buitenland heb kunnen werken en wonen. In New York, Londen, Jersey en Frankrijk. Ik heb internationale organisaties en grensoverschrijdende projecten geleid. Dat dwingt je om anders te kijken dan de nuchtere directe Nederlander gewend is. Interdisciplinair en multicultureel werken is zo interessant. India is geen Amsterdam. Amerikanen en Duitsers zijn echt verschillend. Als je je kunt inleven heb je meer kans op succes. Terug in Nederland waardeer ik de beweging, de discussie over diversiteit, transparantie en duurzaamheid die hier in alle hevigheid wordt gevoerd. Wat mij betreft gaat het over veranderende generaties, meer dan over wat anders dan ook. Andere eisen aan het leven, andere doelen, andere perspectieven, en dat alles in een bedreigde wereld.

Vraag en luister

Als je ouder wordt, kijken mensen anders tegen je aan. Zeker in een leidinggevende functie. Men wacht op wat jij zegt. Terwijl ik eigenlijk juist de inbreng van de jongeren wil horen. Weet je waarom? Ik kan niet denken zoals zij. Terwijl de beslissingen van de CFO wel impact hebben over tien, twintig of dertig jaar. Dat gaat dus niet meer over mij, maar raakt volgende generaties. Ik ben een voorstander van reverse coaching en van shadow boards. Daarbij krijgen jongeren als shadow board dezelfde keuzes voorgelegd als de daadwerkelijke board. Dat leidt tot anders denken. Maar de meeste organisaties denken daar niet over. Of durven het niet aan. Want als de NextGen zich kan uitspreken, zullen organisaties daar iets mee moeten. Ik denk dan ‘waarom niet?’ Juist nu, in tijden van grote verandering, is dat meer dan ooit nodig. Tegen bestuurders zou ik zeggen: stel de vragen, geef ruimte en luister echt naar andere inzichten. Interdisciplinair, multicultureel en vooral over generaties heen. 

Prachtige uitdaging 

Ik ben ervan overtuigd dat de besluitvorming dan verbetert. Er komt meer diepte in. Je ziet meer dimensies. Het is simpel: we hebben de NextGen keihard nodig. De wereld is allang niet meer zoals wij denken dat deze is. En de verandering accelereert nog steeds. Het wordt steeds moeilijker om accountants te werven. Rapporteren over meer of minder winst, dat motiveert allang niet iedereen meer. Ik zie wel interesse in het redden van onze planeet. CSRD, ESG en impact accounting zijn gebieden waar wel enthousiasme voor is. Dat zijn voor veel organisaties nog onontgonnen gebieden waar jongeren hun bijdrage kunnen leveren. Met inachtneming van hun belangen, wensen en toekomst. Daar is voor de NextGen een fundamentele rol te spelen. Ik denk dat dit onderdeel moet zijn van het takenpakket van de controller. Het maakt het vak aantrekkelijker en relevanter. Waar wil de NextGen-registercontroller zich op focussen? Dat is een mooi vraagstuk. 

Ruimte geven

De NextGen kan via de financiële en economische functies invloed uitoefenen, met directe impact op de toekomst. Het zou mooi zijn als traditionele bestuurders die volgende generatie ook echt ruimte geven om te werken aan doelen, monitoring en sturing op het gebied van duurzaamheid. Een nieuwe generatie registercontrollers kan zich bezighouden met het vormgeven van een nieuw economisch model. Daarin staat het voortbestaan in harmonie met de wereld voorop. Ons model van meer productie, meer winst, leidend tot de uitputting van de wereld, is echt niet meer vol te houden. Ik hoop dat de NextGen haar positie opeist en verandering creëert voordat het te laat is. 

Frans Post, voorzitter van Vereniging van Registercontrollers en CFO bij advocatenkantoor De Brauw Blackstone Westbroek.